آخرین مطالب
امکانات وب
هوفاريقون (علف چاي)
نام علمی:Hypericum Perforatum L .
از خانواده‌ی هوفاريقونها Hypericaeae
نام انگليسي:Stjohn's wort , hard hay , Hypericum
نام‌هاي رايج: گل راعي، اوفاريقون، گل هزار چشم، چاي كوهي، قوريون،حشيشه‌القلب، نار قيصر، داذي، داذي رومي، گل چاي.
علف چاي گياهي است پايا،چند ساله و علفي كه ارتفاع آن به 25 تا 90 سانتي‌متر مي‌رسد. برگ‌هاي كوچك‌و غالباً بدون دمبرگ مي‌باشند. پهنك برگ‌ها به نظر مي‌آيد كه داراي سوراخ‌هاي‌ريزي است در حالي كه در محل اين سوراخ‌ها نسج غُدّه‌اي ريز شفاف و قابل‌عبور نور وجود دارد. گل‌هايش زرد يا سفيدند و در انتهاي ساقه قرار دارند. در پنج‌گلبرگ بيضوي آن نقاط ترشّحي سياه رنگ مشاهده می‌شود که در موقع فشار دادن‌روغن قهوه‌اي تيره رنگ از آن تراوش می‌کند. علف چاي داراي تركيباتي ازقبيل تانن، مقدار كمي اسانس فرّار، رزين، رنگ دانه‌ی قرمزي به نام هايپريسينHypericine، چند گلوكوزيد، چندآلكالوئيد، پروويتامين A، ويتامين C، روغن ثابت، موم، فلونوئيد و فيتوسترول است.
قسمت مورد استفادهی گياه علف چاي سر شاخه‌هاي تازه ياخشك شده، شيره‌ی قرمز رنگ مايل به قهوه‌اي برگ، گل‌هاي تازه و برگ كه‌در بين ماه‌هاي خرداد تا شهریور گردآوری نموده و در سايه مي‌خشكانند.
خواصّ و اثرات دارويي: طبع علف چاي گرم و خشك است.
علف چاي داراي خواصّ مدر،التيام دهنده، ضدّ عفوني كننده، مُحلّل، نيرو دهنده، هضم كننده، صفرابر، مُسكّن‌اعصاب، ضدّ نزله، قابض، تب‌بر، ضدّ کرم، اشتها آور، قاعده آور، ضدّ تنگي نفس، مُحرّك،ضدّ اسپاسم، آنتي‌بيوتيك طبيعي و ضدّ باكتري و قارچ است.
از گياه علف چاي در موارد زردي، سوء هاضمه، سل، سنگ كليه،نزله‌هاي ششي، گرفتگي‌ها و انسداد معده و كبد، سردردهاي عصبي، سردردهاي يك طرفه(ميگرن) سياتيك، كم خوني دختران جوان، هيستري، صرع، حالات تشنجي، عدم تعادل‌عصبي، دردهاي عصبي صورت، اختلالات قاعدگي، ضدّ عفوني مجاري ادرار، آسم مرطوب،تقويت كننده‌ی دستگاه تنفسي و رحمي، تسكين اعصاب، بواسير، تب‌هاي نوبه، آرتريت‌يا رفع التهاب سرخرگي، برطرف كردن كمي اشتها، كزاز، دفع كرم معده و روده‌و التيام زخم‌ها و خون‌مردگي استفاده مي‌كنند.
جوشانده‌ی 1 ـ 2 قاشق غذاخوري از گياه در يك ليتر آب دراختلالات گوارشي، خصوصاً وقفه در ترشّح صفرا و قاعدگي نامنظم مصرف مي‌شود.عصاره‌ی برگ آن در استعمال خارجي براي سياتيك و نقرس بسيار مفيد است. دم‌كرده‌ی25 گرم در يك ليتر آب جوش براي سردردهاي عصبي، هيستري، آسم مرطوب و تنگي‌نفس، تسكين اعصاب، تأخير در عادت ماهيانه زنان جوان، ميگرن، صرع، بي‌خوابي، ناراحتي‌هاي‌سينه‌اي به عنوان آرام بخش مفيد است.
دم كرده‌ی 2 ـ 1 قاشق غذاخوري سر پر گياه خشك در يك ليتر آب‌براي معالجه‌ی افسردگي و احتمالاً تحريك سيستم دفاعي بدن به عنوان ضدّايدز تا 3 پيمانه در روز بخوريد.
مادّه‌ی شيميايي هايپريسين طي گزارشات تحقيقاتي داروي ضدّويروس ايدز و ضدّ افسردگي است.
نسخه براي رفع بي‌اختياري دفع ادرار
مقدار 2 گرم علف چاي را با 2 گرم بومادران و آويشن‌كوهي در يك پيمانه دم‌كرده و مصرف نماييد.
از شيره‌ی قرمز رنگ مايل به قهوه‌اي علف چاي به عنوان‌مؤثّرترين دارو براي التيام زخم‌ها، بريدگي‌ها، سوختگي‌ها و به صورت ماليدن‌به جاهايي از پوست كه كنده شده است مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
نسخه جهت تقويت‌رحم و رفع ترشّحات زنانگي
دم كرده‌ی 5 تا 7 گرم از گياه تازه يا خشك شده‌ی علف چاي‌در يك ليوان آب جوش، هر دفعه يك استكان با كمي شكر به عنوان تقويت‌كننده‌یرحم و رفع ترشّحات زنانگي مصرف مي‌شود، و يا با جوشانيده‌ی يك مشت از گياه‌در يك ليوان آب پس از صاف شدن دستگاه تناسلي خود را شستشو دهند.
نسخه جهت درمان كم خوني دختران جوان کهباعث تأخير قاعدگي مي‌شود.
نصف قاشق غذاخوري از گياه را در يك استكان آب جوش دم‌كرده وصبح و ظهر و شب يك استكان با شكر تناول نمايند.
نسخه به عنوان ضدّ تشنّج و صرع، ضدّ هيستري، ضدّ ميگرن و آسم
از دم كرده‌ی 5/7 تا 15 گرم گياه در 2 ليوان آب جوش قبل ازغذا يك استكان با كمي قند تناول نمايند.
از دم كرده‌ی فوق در موارد ضدّ درد سياتيك، ضدّ سردرد، ضدّ گرفتگي‌دردناك عضلات (اسپاسم)، ضدّ درد عصب صورت، ضدّ راه رفتن در خواب نيز استفاده‌مي‌كنند.
لیش...برچسب : نویسنده : فلاحتگر lish بازدید : 413 تاريخ : پنجشنبه 28 دی 1391 ساعت: 12:52
هميشه بهار
نام علمی: Calendula Officinalis L .
تيره كاسني Compositae
نام انگليسي: Marigold , Garden Marigold , Pot margold
نام‌هاي رايج: قرقهان، قوقحان، اقحوان اصفر، زبيده، آذر گون، هميشه‌بهار باغي، زر گل (هندي)، گل هميشه بهار.
گياهي از تيره مركبان يك ساله با ساقه‌اي متشكل از شاخه‌هاي‌زياد كه با كرك نرمي پوشيده شده است. ارتفاع آن تا 45 سانتي‌متر مي‌رسد. برگ‌هاساده، بيضوي و خميده و پشت و روي برگ كرك دار است. كاپيتول‌هاي آن بزرگ وبه قطر 3 ـ 5 سانتي‌متر است. گل‌هاي وسط كاپيتول لوله‌اي است كه دور تادور آن چندين رديف، گل زبانه‌اي قرار گرفته است. گل‌هايش زرد مايل به‌نارنجي است. زمان گل دادن آن خرداد تا شهريور ماه است.
گل هميشه بهار حاوي مقاديري كم‌اسانس روغني فرّار، ساپونين، رزين مادّه‌اي تلخ، اسيدهاي آلي، مادّه‌اي بهنام كالاندولين، صمغ، موادّ لعابي، آلبومين و يك مادّه‌ی رنگي (در گلبرگ‌های خشك)و اينولين (در ريشه)، اسيد ساليسيليك، اسيد لوريك، اسيد پالميتيك و كلسترول...مي‌باشد.
قسمت مورد استفاده گل‌هاي لوله‌اي و زبانه‌اي بدون برگه‌هاي‌گريبان يا كليه‌ی سر شاخه‌هاي گل‌دار و به ندرت تمام گياه گل‌دار و گاهي برگ‌هاكاپيتول‌هاي آن را هنگامي‌كه كاملاً باز شده‌اند را گرد مي‌آورند و در سايه درحرارتي کم‌تر از 35 درجه‌ی سانتي‌گراد خشك مي‌كنند.
خواصّ و اثرات دارويي: طبع آن سرد و خشك است.
گل هميشه بهار داراي خواصّ مُعرّق،التيام بخش، تصفیه کننده‌ی خون، قابض، قاعده آور، ضدّ تشنج، نيرو دهنده، مسهل صفرا،ضدّ عفوني كننده، مقوّي، خواب آور (گل و برگ)، ادرار آور، رقيق كننده‌ی خون، ضدّانگل و رفع استفراغ می‌باشد.
در موارد كم خوني، اختلالات كبدي، عادت ماهانه دردناك و ترشّحات‌رحم، تنظيم عادت ماهانه، گريپ، التيام زخم‌ها، اوريون، آبله مرغان، سرخك، اولسرمعده، يرقان، مبتلايان به امراض عصبي، رفع جوش‌هاي غرور جواني، بيماري‌هاي جلدي،زخم‌ها و جراحات سرمازدگي اثرات مفيد دارد.
در استعمال خارجي به صورت تيزان يا تنطور يك قاشق غذاخوري دريك فنجان روي زخم‌ها ماليده مي‌شود؛ و به صورت كمپرس براي رگ‌هاي واريسي‌و از دم‌كرده آن محلول چشمي براي چشم‌هاي متوّرم و ملتهب استفاده مي‌شود؛و از راه خوراكي براي هضم غذا و تنظيم عادت ماهيانه عقب افتاده و براي‌يرقان و افزايش ترشّح جريان صفرا مصرف مي‌شود.
دم كرده‌ی 30 گرم گل هميشه بهار در آب به شكل تيزان‌براي پايين آوردن كلسترول خون، كم كننده‌ی فشار خون به دليل اتساع عروق‌سطحي، رفع التهاب و زخم معده و ناراحتي‌هاي دستگاه گوارش مؤثّر مي‌باشد.
مهم‌ترين خاصيت گل هميشه بهار جلوگيري از تجزيه‌ی خون‌سرطاني و اعضاء سرطاني كه قابل جراحي نباشند است. (5 گرم گل هميشه بهار به‌صورت دم‌كرده). دم‌كرده‌ی آن هم چنين براي رفع اختلالات كبدي و اثر قاطعي‌روي كبد و ترشّحات صفراوي دارد. لوسيون حاصل از گلبرگ‌های هميشه بهار پوست‌تاول زده را ترميم و پوست را ترميم و تقويت مي‌كند.
در مصارف خارجي براي رفع سوختگي‌ها، ضرب‌ديدگي، بريدگي‌ها و دانه‌هاي‌جلدي، كورك، زگيل، سرمازدگي و اگزما و اختلالات عصبي صورت از اين گياه پمادي‌مي‌سازند.
لوسيون و پماد آن در رفع چين و چروك پوست صورت مؤثّر است.براي درمان بيماري‌هاي سردرد و قرمزي چشم و تب هم استفاده مي‌شده است.
لیش...برچسب : نویسنده : فلاحتگر lish بازدید : 461 تاريخ : پنجشنبه 28 دی 1391 ساعت: 11:20
هفت بند آبي
نام علمی: Polygonum hydropiper L .
از خانواده‌ی علف هفت بند Polygonaceae
نام انگليسي: Smart Weed , Water Pepper , Biting
نام‌های رایج: فلفل آبي، علف زيرك، زنجبيل سگ.
هفت بند آبي گياهي يك ساله100 ـ 30 سانتي‌متر است و داراي ساقه‌هاي منشعب كه اغلب به گره‌هاي قرمز ومتوّرم منتهي مي‌شود. برگ‌هاي آن بدون كرك است كه با غُدّه‌هاي شفاف پوشيده‌شده است. گل‌هاي آن به صورت سنبله‌ی كوچك سبز يا مايل به قرمز و قيفي‌شكل با غُدّه‌هاي شفاف پوشيده شده است. تمام قسمت‌هاي گياه طعم تند شبيه‌به فلفل دارد و در ماه‌هاي تير و مرداد گل مي‌دهد.
هفت بند آبي حاوي اسانس‌روغني فرّار و اوكسي، اسيدهاي آلي مختلف، اسيد پولي‌گونيك، يك گلوكوزيد كه‌انعقاد خون را افزايش مي‌دهد. يك مادّه‌ی تند و زننده كه باعث سرخ شدن وتاول زدن پوست مي‌شود. يك روغن اتري داراي پوليگونوم كه فشار خون راكاهش مي‌دهد. تانن و گلوكز و نيترات سديم است.
قسمت مورد استفادهی هفت بند آبي تمام قسمت‌هاي گياه به‌صورت خشك يا تازه است كه گياه گل‌دار آن را جمع‌آوري كرده و در سايه درحرارت کم‌تر از 45 درجه‌ی سانتي‌گراد مي‌خشكاند.
خواصّ و اثرات دارويي: طبع هفت بند آبي گرم و خشك است.
هفت بند آبي داراي خواصّ‌قابض، ضدّ التهاب، مدر، بند آورنده‌ی خون، تسریع کننده‌ی قاعدگي زنان، مُحرّك، بادشكن، ضدّ انگل معده و کرم کش، مُليّن، قرمز كننده‌ی پوست بدن، مُعرّق و مُسكّن‌است. ريشه‌ی اين گياه تلخ و مقوّي و تونيك است. هفت بند آبي در موارد رفع ناراحتي‌هاي‌رحم، بند آوردن خون و قطع اخلاط خوني، خون‌ريزي‌هاي معده و خون‌ريزي‌هاي‌رحمي از بواسير، خيز عمومي، رفع آنژين، آفت، زخم مجراي بيني و... به كار مي‌رود.
له شده و تازه‌ی اين گياه را براي بهبود زخم‌هاي دير التيام روي‌زخم‌ها مي‌گذارند. گَرد گياه‌ِ خشك شده را در كوفتگي‌ها و رماتيسم استفاده مي‌كنند.
جوشانده‌ی غليظ آن در آب به صورت غرغره در رفع آفت، آنژين، زخم‌مجراي بيني نتايج شفابخش مي‌دهد.
به علّت اثر قرمز كنندگي پوست بدن از آن در رفع دردهاي عصبي،رماتيسمي و درد كمر مي‌توان استفاده كرد.
برگ و ميوه‌ی آن گرم كننده‌ی معده و كبد و قاعده آور است و دررفع عوارض رحمي نيز مفيد است
ضماد برگ آن براي تحليل ورم‌هاي بلغمي و سفت و تحليل خون‌مردگي و ورم زير چشم مفيد است. از اين ضماد در زخم‌هاي باز نبايد استعمال‌نمود چون پوست را تحريك مي‌كند.
دم كرده‌ی 15 ـ 10 گرم گياه در يك ليتر آب جوش در درمان خيزعمومي و فقدان قاعدگي جهت تسريع قاعدگي مصرف مي‌شود.
از عصاره‌ی اين گياه براي بند آوردن خون و قطع اخلاط خوني و خون‌ريزي‌هاي‌معده و خون‌ريزي‌هاي رحمي و خون‌ريزي بواسير به مقدار 30 تا 40 قطره در روز(3 مرتبه در روز) نتايج بسيار مفيدي به دست آمده است. لیش...برچسب : نویسنده : فلاحتگر lish بازدید : 387 تاريخ : پنجشنبه 28 دی 1391 ساعت: 9:50
نسترن
نام علمی: Rose Canina L .
از خانواده‌ی گل سرخيان Rosaceae
نام انگليسي: Doy _ rose , Wild briar , Wild Rose
نام‌هاي رايج: گل سرخ بري، گل سرخ وحشي، ورد احمر بري، وردالكب،سينورودون.
نسترن به شكل بوته‌هاي‌خاردار به ارتفاع 50 سانتي‌متر تا 5 متر، اغلب با شاخه‌هاي آويزان و برگ‌هاي‌تك شانه‌اي است. گل‌هاي آن پنج گلبرگ صورتي يا سفيد دارد. ميوه‌ی قرمز آن‌كاذب است و دانه‌ها ميوه‌ی حقيقي است. دانه‌ی تازه‌ی آن سطحي براق و انتهاي‌آن لكه‌هاي نارنجي مايل به قرمز دارد. ميوه‌ی آن كه گِرد و تخم مرغي كوزه‌اي‌شكل كشيده‌ی صاف به رنگ سرخ روشن يا تيره است كه سينورودون نام دارد.
ميوه‌ی نسترن حاوي مقادير زيادي ويتامين ث (سه برابر ليموترش)، اسيد سيتريك، اسيد ماليك، قند، موسيلاژ، تانن است. ميوه‌ی آن داراي طعمی‌ترشو اسيدي است.
قسمت مورد استفادهی نسترن ميوه‌ی تازه يا خشك و دانه‌یخشك آن است كه در پاييز گردآوري مي‌كنند و از وسط شكاف داده و در هواي کم‌تراز 60 درجه‌ی سانتي‌گراد مي‌خشكانند.
خواصّ و اثرات دارويي: طبع نسترن گرم و خشك است.
نسترن داراي اثرات‌پيشاب آور، قابض، مقوّي، مُعرّق، تصفیه کننده‌ی خون، التيام دهنده‌ی زخم و اشتهاآور... است.
نسترن در مواردآنفلوانزا، اسكوربوت، سرماخوردگي، خيز عمومي و عفونت‌هاي كليه، رفع خستگي، بيماري‌هايناشي از ورم كليه‌ها، تسكين دردهاي ناشي از وجود سنگ كليه، معالجه‌ی يرقان، تصفيه‌ی‌كبد، پيش‌گيري از پيري زودرس، معالجه‌ی نفريت، كم خوني، لاغري، ديابت، ضعف‌عمومي بدن، در بيماري‌هاي عصبي به خصوص ضعف اعصاب، زياد شدن شير مادران، ورم‌روده بزرگ و كوچك به كار مي‌رود. چون ميوه‌ی نسترن سرشار از ويتامين‌ث مي‌باشد بهترين درمان كمبود بيماري رقت خون و رفع كمبود و ويتامين ث ورفع اسكوربوت است. بهترين صورت استفاده آن دم كرده است كه نبايد زيادجوشيده شود تا ويتامين‌هاي آن باقي بماند.
دم كرده‌ی 50 گرم جدار گوشت دار ميوه‌ی نسترن در يك ليترآب جوش مدر، آرام كننده، مقوّي و قابض است. جوشانده‌ی دو قاشق غذاخوري ميوه‌ی‌نسترن در يك ليتر آب براي رفع خستگي، خيز عمومي، عفونت‌هاي كليه مصرف‌مي‌شوند. به علاوه اين جوشانده خون‌هاي‌غليظ را تصفيه مي‌كند. ادرار آوري قوي است در قولنج‌هاي كليوي و سنگ كيسه‌ی‌صفرا نيز داروي مؤثّري است. جوشانده‌ی آن دل به هم خوردگي را برطرف مي‌كند.
دم كرده‌ی آن جهت آرامش اعصاب و رفع بي‌خوابي و غم و غصه‌مصرف مي‌شود.
بهترين فايده‌ی نسترن معالجه‌ی ورم چركي كليه، معالجه‌ینفريت و پيدايش آلبومين در ادرار مي‌باشد.
در استعمال خارجي در كليه‌ی عوارض پوستي و آلرژي، اگزما، خارش‌هاي‌جلدي، غرور جواني و... به كار مي‌رود.
3 الي 9 قاشق مرباخوري از گرد ميوه‌ی آن در يك ليتر آب سردمخلوط با ماست با آب ميوه يا آب سبزيجات قبل از غذا يا بعد از غذا در ورم‌روده‌هاي بزرگ و کوچک و سوءهاضمه‌هاي مختلف در روز تناول شود.
لیش...برچسب : نویسنده : فلاحتگر lish بازدید : 395 تاريخ : چهارشنبه 27 دی 1391 ساعت: 22:10
مورد
نام علمی: Myrtus Communis L .
از خانواده‌ی Myrtaceae
نام انگليسي: Myrtle
نام‌هاي رايج: مورت، آس، آسا، زنْدْ، عمار، نوفام، مرْسين، آس‌بستاني، فنطوس، مرْسنين، مدس، اردو، هبْلاس، هولاس، هدسي، حمْبْلاش، قمام، تخم يادانه‌ی آن را حب الآس و به انگليسي Myrthe berries می‌گویند.
درختچه‌ی كوچكي به ارتفاع 1 ـ 3 متر است. برگ‌هايي هميشه سبز، پايا،متقابل، بيضوي، ساده، نوك تيز، به رنگ سبز تيره و بسيار زيبا دارد. گل‌ها منفردو به رنگ سفيد و بوي مخصوص كه در ارديبهشت تا تير ظاهر مي‌گردد. ميوه‌ی آن‌بيضوي يا مدور، سياه مايل به آبي است و داراي طعمي گس و رزيني است. روي‌ساقه‌هاي آن برجستگي‌هايي به نام گال Gall وجود دارد كه از نظر دارويي مورد توجّه است.
تركيبات شيميايي: درخت مورد داراي اسانس فرّاري به نامدپانتين (Depanthin) و ميرتنول (Myrtenol) است كه بيش‌تر در برگ مورد يافت مي‌شود. علاوه بر اين‌مقداري اسيد تانيك (تانن)، اسيدهاي آلي و در ميوه‌ی آن تانن، اسانس، رزين، مقداركمي از قندها و... است. دانه‌ی مورد داراي چربي است كه شامل اولئين،لينولئين و... مي‌باشد.
قسمت مورد استفادهی مورد برگ و ميوه و گاهي نيز برجستگي‌هاي روي ساقه (گال) می‌باشد.
خواصّ و اثرات داروئي: طبع مورد سرد و خشك است.
مورد داراي خواصّ‌قابض، ضدّ عفوني كننده، تونيك قلب، نشاط آور، مُحلّل، التيام بخش، بادشكن و مُسكّن،آنتي بيوتيك، اشتها آور، قاعده آور، دافع كرم، مقوّي معده است. در مصارف‌داخلي بيش‌تر براي بيماري‌هاي تنفسي از قبيل برونشيت و سرفه‌هاي شديد اثرات‌مفيدي دارد. فاصله‌ی سرفه‌ها را زياد مي‌كند و به عنوان ضدّ سرفه مصرف مي‌شود.موجب تسهيل خروج خلط مي‌شود. در موارد ناراحتي‌هاي مغزي به ويژه صرع، براي‌سوءهاضمه، بيماري‌هاي معدي و كبدي تجويز مي‌شود.
اسانس روغني برگ‌هاي مورد ضدّ عفوني كننده است و براي بيماري‌هاي‌مفصلي به صورت ماليدن در موارد رماتيسم مفيد است. ميوه‌ی مورد درموارد اسهال‌هاي ساده و اسهال خوني و براي التيام خون‌روي، ضعف عمل دستگاه‌هضم، ترشّحات زنانگي نافع است.
در موارد خفقان، درد چشم و گوش و درد دندان، سردرد، سرگيجه و انگلتنیا مصرف مي‌شود.
به شكل ضماد براي رفع دردهاي بلغمي و صفراوي شديد (ضماد دانه‌هاي‌پخته و گذاردن آن با سرکه بر سر) سرگيجه‌ی حادث از ضربه‌ی شديد (ضمادبرگ با روغن گل سرخ و زرده‌ی تخم مرغ) سستي مفاصل، سياه‌كردن مو و تقويت مو (ضماد پخته‌ی تخم با برگ) بواسير (ضماد برگ يا دود برگ)استفاده به عمل مي‌آيد. ضماد برگ آن هم چنين مُسكّن ورم‌هاي گرم، جراحت‌ها، مخملك، داخس‌يا عقربك مي‌باشد.
از تخم مورد جهت دفع سموم، خون‌ريزي زياد قاعدگي، ناراحتي‌هاي‌سوداوي و معدي، سوزش مجراي ادرار و زخم مثانه استفاده مي‌شود.
دم كرده‌ی تخم آن قاطع اسهال‌هاي مزمن است. ضماد ميوه‌ی پخته‌ی‌آن با سركه‌ی رقيق جهت رفع سستي مفاصل مفيد است.
در استعمال خارجي خاصيت ضدّ عفوني كنندگي دارد و براي رفع ناراحتي‌هاي مخاط دهان، شست و شوي دهان درموارد برفك، به صورت غرغره و كمپرس دم كرده‌ی آن براي تسكين دردهاي‌مفاصل، تسكين درد استخوان شكسته و تسريع در جوش خوردن مو و جلوگيري از ريزش‌مو بسيار مفيد است.
دانه‌ی آن داراي طعمي گس، كمي تلخ و شيرين است.
خوردن گرد مورد به مقدار 5 گرم قبل از غذا مقوّي معده‌است.
مقدار دم كرده‌ی مورد 25 گرم در هزار برگ و به مقدارمصرف 2 ـ 3 فنجان در روز استفاده مي‌كنند.
ضماد برگ آن رافع ورم بيضه است.
ميوه‌ی مورد براي درمان بيماري‌هاي دستگاه تنفس و سرفه‌در مجاري ادرار به كار مي‌رود.
لیش...برچسب : نویسنده : فلاحتگر lish بازدید : 477 تاريخ : چهارشنبه 27 دی 1391 ساعت: 20:8
مريم گلي
نام علمی:Salvia Officinalis L .
از خانواده‌ی نعناعيان Labiatae
نام انگليسي: Garden Sage , Sage
نام‌هاي رايج: مريميه، شاليبه، مريميه صغيره، مريميه صغيره، مريم‌چمني، خزنه، مريمي.
مريم گلي گياهي است علفي‌چند ساله به ارتفاع 60 ـ 30 سانتي‌متر، ساقه‌ها كرك دار و چهارگوش، برگ‌ها متقابل‌پوشيده از كرك به رنگ سبز مايل به سفيد به طول 3 تا 10 سانتي‌متر و عرض5/1 تا 5 سانتي‌متر، بيضوي و كشيده و كرك‌هاي قابل احساس، گل‌ها به رنگ آبي‌روشن يا ارغواني و به طول 2 ـ 3 سانتي‌متر كه معمولاً در تابستان سال دوم‌ظاهر مي‌شود.
مريم گلي حاوي اسانس فرّار،ساپونين و يك مادّه‌ی تلخ به نام پيكروسالوين، مقداري تانن، لعاب، ساپونوزيد،آسياراژين، موادّ صمغي و ديترين است.
قسمت مورد استفادهی داروي مريم گلي برگ‌هاي تازه و ياخشك و سر شاخه‌های گل‌دار آن است كه در موقع گل دادن از خرداد، تا مرداد ومجدداً در شهريور تا اواخر مهر ماه گردآوري كرده و در سايه در حرارت کم‌تر از35 درجه‌ی سانتي‌گراد مي‌خشكاند.
خواصّ و اثرات دارويي: طبع مريم گلي گرم است.
مريم گلي داراي خواصّ‌دارويي پيشاب آور (ملايم)، قابض، ضدّ التهاب، بند آورنده‌ی خون، مقوّي عمومي، مُحرّك،نيرو بخش، مُليّن، ضدّ تشنج، پايين آورنده‌ی فشار خون، قاعده آور، ضدّ عفوني‌كننده، اشتها آور و نشاط آور و... است.
مريم گلي در موارد عفونت‌هاي‌مجاري تنفسي، سوءهاضمه، ضعف اعصاب، خستگي مفرط، التيام زخم‌ها، قطع شير، تنظيم‌قاعدگي، نقرس، رماتيسم، استسقا، تب نوبه، دردهاي عادت ماهيانه، كم خوني، افسردگي،ورم كليه، عوارض يائسگي، ترشّحات قاعدگي زنان و لاغري به كار مي‌رود.
مريم گلي عمل معده راتحريك مي‌كند و به هاضمه ياري مي‌رساند و خون را سريع‌تر به جريان مي‌اندازد.
در استعمال خارجي به شكل لوسيون يا كمپرس براي ترميم زخم‌هاو سرمازدگي‌ها، خراش‌هاي پوست و بند آوردن شير استفاده مي‌شود.
كشيدن برگ‌هاي خشك مريم گلي به جاي سيگار براي افرادمبتلا به تنگي نفس، سنگيني گوش و سرماخوردگي و اختلالات نزله و ورم‌هاي‌حلق ناشي از سرماخوردگي مفيد است.
دم كرده يا جوشانده‌ی 1 ـ 2 قاشق برگ‌هاي ساييده شده‌ی مريم‌گلي در يك ليتر آب به عنوان دهان‌شویه و غرغره در رفع التهابات دهان، التهابات‌لثه و ورم لوزه و درمان برفك به كار مي‌رود. از اين جوشانده به عنوان‌شست و شو و ضدّ عفوني كننده‌ی دهان و التيام زخم‌هاي دهان و ناراحتي‌هاي‌حلق استفاده مي‌شود.
جوشانده‌ی 10 گرم برگ مريم گلي در 100 گرم سركه قابليت‌پايين آوردن قند خون در بيماران ديابتي را دارد.
دم كرده‌ی 30 تا 40 گرم برگ خشك در يك ليتر آب جوش پس از صاف‌شدن در صورت سوءهاضمه و به عنوان مقوّي معده و جهت ضعف اعصاب يك فنجان تناول‌نمايند. خيسانده‌ی 1 تا 15 گرم برگ مريم گلي در نيم ليتر آب را در20 گرم عسل يا شكر شيرين كرده براي درمان آنژين و ورم لوزه مي‌توان‌از اين محلول به صورت شست و شوي دهان استفاده كرد.
لیش...برچسب : نویسنده : فلاحتگر lish بازدید : 414 تاريخ : چهارشنبه 27 دی 1391 ساعت: 19:20
مـَرغ
نام علمی: Agropyron repens (L.) Beauv .
از خانواده‌ی گندميان Graminaceae
نام انگليسي: Couchgrass, Twitch _ grass , Quick _ Grass
نام‌هاي رايج: نجم، ثيل، بيد گياه، ثيل صغير، كرك جرواش(مازندران)، علف قي سگ.
مَرغ گياه علفي پاياو فراواني است كه داراي ريزوم‌هاي سفيد مايل به زرد به قطر 3 ـ 1 ميلي‌متربا دسته‌هاي باريك و ريشه‌چه‌هاي كوچك است. ساقه‌ی آن هميشه عمودي ومعمولاً بدون كرك است. رنگ برگ‌ها سبز رنگ يا مايل به كبود و به ندرت پهن‌تراز 15 ميلي‌متر است. گل‌ها و ميوه‌ها بر روي يك محور زيگزاگ شكاف دار و در داخل‌يك غلاف مسطح و شل محصور شده است. گل‌هاي آن در فاصله‌ی خرداد و تير ظاهرمي‌شوند. طعم ريزوم آن كمي شيرين است.
مَرغ داراي قند، اينوزيت‌و تري‌تيسين Rriticin كه از هيدروليز آن‌لولز و املاح پتاسيم به دست مي‌آيد. املاح پتاسيم، مقدار كمي اسانس، خواصّ آنتي‌بيوتيكي،و ريزوم آن حاوي لعاب، مانيتول Manitol و ايززيتول (Inositol) و دكستروز (Dextrose) مي‌باشد.
قسمت مورد استفادهی گياه مَرغ ريزوم و ساقه‌هاي‌زيرزميني كه غلط ريشه خوانده مي‌شود و نيز برگ و ساقه‌هاي جوان كه دربهار يا پاييز جمع‌آوري شده و پس از شستشوي دقيق ريزوم‌ها در سايه خشكانده‌مي‌شود.
خواصّ و اثرات دارويي: طبع گياه مَرغ كمي سرد و خشك‌است.
اين گياه داراي خواصّ مدر، قابض، ضدّ عفوني كننده‌ی ادراري، مُعرّق،تصفيه كننده‌ی خون، نرم كننده، تب بر، آنتي‌بيوتيك و ضدّ ميكرب است.
گياه مَرغ در مواردالتهاب در دستگاه هضم و مجاري ادرار، انسداد مجاری کبد و طحال، قولنج‌هاي كبدي،يرقان، سنگ كليه، نقرس، رماتيسم، آب آوردن نسوج، بواسير، بيماري‌هاي مزمن پوست،تنظيم ترشّحات غدد داخلي، سنگ‌هاي صفراوي و بيماري‌هاي سيستم لنفاتيك وگانگليون‌ها، رفع دل پيچه، زخم‌هاي مثانه و سخت و قطره‌قطره ادرار كردن وسل مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
به شكل جوشانده‌ی 2 ـ 1 قاشق غذاخوري ريزوم خرد شده در يك‌ليتر آب 10 دقيقه مي‌جوشانند از اين جوشانده براي درمان التهاب كليه ومثانه، بثورات پوستي و ناراحتي‌هاي رماتيسمي مصرف مي‌شود.
دم‌كرده‌ی بيخ و ريزوم آن براي دل پيچه و زخم‌هاي مثانه وسخت ادرار كردن نافع است. (20 گرم ريزوم در يك ليتر آب).
ضماد خاكستر مَرغ براي قطع خون‌روي بواسير و تحليل ورم‌هامفيد است. هم چنين ريزوم آن در حالات نزله‌اي سينه، آب آوردن بافت‌ها و بيماري‌هايمزمن پوست نافع است و عصاره‌ی ريشه‌ی آن براي درمان ديابت مصرف مي‌كنند.
جوشانده‌ی گياه مخلوط با شيرين بيان براي بيماري‌هاي حاد به منظوررفع خشكي زبان و فعال كردن عمل دستگاه دفع ادرار و تب مصرف مي‌شود.
نسخه به عنوان داروي مدر (ادرار آور)
3 تا 4 گرم از ريزوم گياه به صورت دم كرده مصرف مي‌شود.
لیش...برچسب : نویسنده : فلاحتگر lish بازدید : 372 تاريخ : چهارشنبه 27 دی 1391 ساعت: 18:0
نعناع (نعناي فلفلي)
نام علمی: Mentha Piperata L .
از خانواده‌ی نعناعيان Labiatae
نام انگليسي: Peppermint
نام‌هاي رايج: نعنع، نعناع فلفلي، نعنا، لمام، مشي.
نعناع گياهي است علفي‌چند ساله ساقه‌اش چهارگوش و مستقيم است و در زير كم و بيش حالت خزنده به خود مي‌گيرد. برگ‌هايش متقابل سبزتيره و دندانه‌دار است. گل‌هایش صورتي، سفيد يا ارغواني است و به صورت سنبله‌جمع مي‌شود. گل‌ها در تابستان تا اوايل پاييز باز مي‌شوند. اين گياه بوي معطّرو نافذي دارد.
نعناع انواع گوناگوني دارد كه مهم‌ترين آن‌ها عبارتند از:
1 ـ نعناي سبز با نام علميM.viridis L.
2 ـ نعناي قرمز با نام علمي M.aqoatica
3 ـ پونه (نعناع جنگلي) با نام علمي M.pulegium L.
4 ـ پونه‌ی كوهی با نام علمیM.sylvestris L
نعناع حاوي تانن، يك مادّه‌یتلخ و اسانس است كه به آن مانت پوآوه مي‌گويند. اسانس نعناع شامل‌موادّ مانتول، استرهاي مانتول، مانتن، مانتون و اسيدهاي آزاد نظير اسيد والرينيك‌و اسيد استيك است.
قسمت مورد استفادهی نعناع برگ‌هاي خشك يا معمولاً تمامي‌گياه براي مصارف خانگي و نيز استخراج اسانس فرّار است. در خرداد ـ تير و درپاييز برداشت مي‌شود و به سرعت بايد در حرارتي کم‌تر از 35 درجه‌ی سانتي‌گرادخشكاند.
خواصّ و اثرات دارويي: طبع نعناع گرم و خشك است.
نعناع داراي خواصّ گندزدا، بادشكن، ضدّ اسپاسم، نيرو دهنده، خلط آور، مُحرّك، مقوّي معده، ضدّ تشنج، مُسكّن،هضم كننده، حلّال، گرم كننده، مقوّي دل، رقيق كننده‌ی خون غليظ، آرام بخش، مُعرّق،قاعده آور و خنك كننده است.
نعناع در مواردسوءهاضمه، برخي دردهاي عصبي، ضرب‌ديدگي، نيش حشرات، رفع نفخ، درد شكم، ناتواني‌هاي‌روده‌ها، تب، سرماخوردگي و آنفلوانزا، اسهال، ناراحتي اعصاب در بچه‌ها، يرقان، سياتيك،سردرد و دردهاي صورت، رفع دل پيچه‌ها، التهابات مخاط بيني، كم خوابي، ميگرن،تحريكات جلدي و...به كار مي‌رود.
نعناع ترشّحات معده و صفرارا تحريك كرده و خاصيت ضدّ التهابي دارد. در حالت‌هاي افسردگي، خستگي جسمي‌و روحي، مقوّي و مُحرّك به حساب مي‌آيد؛ و با آرام كردن انقباض عضلاني وحتي عروقي روي دستگاه عصبي اثر مي‌گذارد. بنابراين در حالت‌هاي سرگيجه، دل‌شوره،ميگرن و ناراحتي‌هاي عصبي تجويز شده است. دم كرده‌ی نعناع براي‌ناتواني‌هاي معده و روده، اسپاسم دستگاه گوارش، نفخ، يرقان و سنگ‌هاي صفراوي‌مصرف مي‌شود.
استنشاق آن براي سرماخوردگي و عفونت‌هاي گلو بسيار مفيد است. دراستعمال خارجي از مانتول به صورت پماد به عنوان آرام كننده‌ی دردهاي‌موضعي و ضدّ عفوني كننده در موارد دردهاي عصبي سطحي، ميگرن، سياتيك و درددندان به كار مي‌رود.
در استعمال خارجي گرد نعناع مخلوط با گردهاي بي‌اثر به‌نسبت 120 جهت رفع خارش به كار مي‌رود.
دم كرده‌ی 20 ـ 10 گرم نعناي خشك در يك ليتر آب جوش به‌عنوان ضدّ اسپاسم در موارد قولنج و دردهاي روده و سوءهاضمه يك فنجان صبح‌و عصر تناول مي‌كنند. از مانتول در جهت جلوگيري از حالت استفراغ زنان‌باردار و نيز رفع سرفه استفاده مي‌گردد؛ و داروي اختصاصي رفع حالت چنگ‌زدگي در معده است. به شکل دم‌كرده مقدار 1 تا 2 گرم برگ در يك ليوان آب‌جوش به عنوان ضدّ درد، بادشكن، و ضدّ تشنّج‌استفاده مي‌كنند.
دم كرده‌ی 10 گرم برگ نعناع در يك ليتر آب جهت رفع‌دردهاي عصبي به كار مي‌رود. دم كرده‌ی 2 تا 4 گرم برگ نعناع در يك‌ليوان آب جوش به عنوان داروي مُعرّق، ضدّ آروغ داروي مهيج قلب و مُحرّك‌اعصاب و در موارد عدم دفع ادرار استفاده مي‌گردد.
به عنوان داروي ضدّ خارش از اسانس نعناع به صورت مالش‌بر موضع مورد نظر مي‌توان استفاده كرد. از اين اسانس مي‌توان به عنوان‌داروي آرام بخش در موضع درد مالش داد.
دم كرده‌ی 10 گرم برگ خشك نعناع در يك فنجان آب جوش‌به مدّت 10 دقيقه پس از غذا و پيش از خواب يك فنجان تناول شود. براي‌درمان بي‌خوابي، اندكي زيزفون به نعناع اضافه كنيد.
با چند برگ تازه نعناع به صورت مرهم در موارد تحريكات‌جلدي، گزش حشرات يا ضرب‌ديدگي مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
لیش...برچسب : نویسنده : فلاحتگر lish بازدید : 380 تاريخ : چهارشنبه 27 دی 1391 ساعت: 17:14
مـرزه
نام علمی: Satureia bortensis L .
از خانواده‌ی نعنا Labiatae
نام انگليسي: Annul
نام‌هاي رايج: صعتر، ايشن، اويشن‌شيرازي، اوشن، ندْغ‌ْ (عربي)، گلْكليك(تركي)، صعترالبر، افشن، پرشم (حاجي آباد سيرجان).
مرزه گياه يك ساله‌بسيار معطّري است كه طول آن بين 30 تا 45 سانتي‌متر است. ساقه و شاخه‌هاي‌آن از كرك‌هاي نرمي پوشيده شده است. بر روي شاخه‌ها و برگ‌هاي زوجي تخم‌مرغي شكل كشيده با نقطه‌هاي ارغواني مي‌رويد. گل‌هاي كوچك دو لپه‌اي سفيديا صورتي رنگ و در گروه‌هاي 3 تا 6 تايي در محور برگ‌هاي بالايي شاخه‌ها دراواخر تابستان، تا اواسط پاييز شكوفه مي‌كنند.
مرزه حاوي تانن، قندهاي‌مختلف، موادّ چرب و اسانس است كه اسانس آن حاوي موادّي از قبيل كارواكرول،ترپن، سين و نوعي فنل است.
قسمت مورد استفادهی دارويي مرزه برگ و كليه‌ی اعضاي‌هوایي آن يعني شاخه‌هاي برگ دار و گل‌دار آن است. برگ و ساقه‌ی آن رامعمولاً قبل از شروع گل دادن بايد برداشت كرد و در سايه خشكاند.
خواصّ و اثرات داروئي: طبع مرزه گرم و خشك است.
مرزه داراي خواصّ‌درماني ضدّ كرم كدو، ضدّ نفخ، اشتها آور، مقوّي معده، مُسكّن درد دندان ودردهاي رماتيسمي و عصبي، مدر، بادشكن، ضدّ نزله و ضدّ اسهال، قاعده آور، مقوّي‌و نيرو دهنده، تسهيل كننده‌ی عمل هضم و... به كار مي‌رود.
مرزه در مواردبيماري آسم، ناراحتي‌هاي سينه، سوءهاضمه، يرقان، رفع اسهال‌هاي حاد و مزمن، سياتيك،ورم غدد لنفاوي، نقرس، جرب، فلج، سرفه، لاغري، ورم طحال، تقويت قواي باه، نفخ‌و التهابات شكم، التهاب قولون، دردهاي رماتیسمی و دردهاي عصبي و تسكين دردهاي‌رحم و... به كار مي‌رود.
دم كرده‌ی 10 گرم گل مرزه با نمك و سركه مسهل خوبي‌براي بلغم و سودا بوده و مدر و قاعده آور است.
مرزه هضم غذا را آسان و معده را گرم مي‌كند و نفخ و التهابات‌شكم را برطرف مي‌كند و عفونت معده را از بين مي‌برد.
مرزه كرم‌هاي معده وكرم كدو را دفع مي‌كند.
در سوء هاضمه، يرقان و در رفع اسهال‌هاي حاد و مزمن اثرات قاطعي‌دارد. خوردن مرباي مرزه با عسل در رفع زردي رخسار و درخشاني رنگ رخسار وزيبایي اثرات مفيدي دارد.
خوردن تخم مرزه با آب انجير جهت سرفه، تنگي نفس ودرخشاني رنگ چهره بسيار مفيد است.
دم كرده‌ی 1 تا 3 گرم در 100 گرم آب جوش مخلوط با آب كرفس‌جهت خرد كردن سنگ مثانه و رفع قطره‌قطره و سخت ادرار كردن بسيار مفيد است.
دم كرده‌ی 9 گرم در 100 گرم آب جوش به عنوان داروي ضدّ درد وبادشكن استفاده مي‌كنند.
در استعمال خارجي جهت تسكين دردهاي رماتيسمي و دردهاي عصبي وکودکان مبتلا به راشيتيسم جوشانده‌ی حاصل از مرزه را با آب وان حمّام‌يا به يك سطل آب افزوده و عضو مورد نظر را در آن قرار مي‌دهند. ضماد آن باروغن زيتون براي انواع دردهاي پيچش شكم، برآمدگي ناف و دردهاي‌عضلاني به صورت ماليدن در موضع نافع است.
لیش...برچسب : نویسنده : فلاحتگر lish بازدید : 333 تاريخ : چهارشنبه 27 دی 1391 ساعت: 16:33
مرزنگوش وحشي
نام علمی: Origanum Vulgare L .
از خانواده‌ی نعناع Labiatae
نام انگليسي: Marjoram , Wild Marjoram , Oregano
نام‌هاي رايج: آويشن كوهي، پونه كوهي، فودنج جبلي.
مرزنگوش وحشي گياهي است پاياكه بين 30 تا 90 سانتي‌متر رشد مي‌كند و برگ‌ها متقابل، از نظر اندازه متغير ودر پايين بسيار بزرگ‌تر است. اما هر چه به طرف رأس گیاه مي‌رود كوچك‌تر شده وبه شكل تخم مرغي يا بيضوي در مي‌آيد. حاشيه‌ی برگ‌ها صاف يا كنگره‌اي است. گل‌هابه طول 4 ـ 7 ميلي‌متر به رنگ صورتي يا سرخ به شکل خوشه‌ی افشان روي شاخه‌هاقرار دارد. زمان گل دادن بين تير تا شهريور است. تمام قسمت‌هاي گياه بوي‌مطبوع معطّري شبيه آويشن دارد.
مرزنگوش وحشي حاوي تانن، صمغ، اسانس‌روغني فرّار، مادّه‌ی تلخ، مقاديري تيمول، گلوكوزيد و سابونوزيد است.
قسمت‌هاي مورد استفادهی مرزنگوش وحشي سر شاخه‌هاي گل‌دارآن است كه گياه گل‌دار را پس از جمع‌آوري كردن در سايه در حرارت کم‌تر از35 درجه‌ی سانتي‌گراد مي‌خشكانند.
خواصّ و اثرات دارويي: طبع مرزنگوش وحشي گرم و خشك است.
مرزنگوش وحشي داراي خواصّ مقوّي‌معده و بادشكن، مُعرّق، ضدّ تشنج، خلط آور، مُسكّن سرفه، ضدّ اسهال و ضدّالتهاب، مقوّي عمومي، تنظيم كنندگي قاعدگي، ادرار آور، ضدّ عفوني كننده‌ی‌مجاري تنفسي است و براي اسانس آن اثر التيام دهنده‌ی خون و تصفیه کننده‌یخون قائل هستند.
مرزنگوش وحشي درموارد سوءهاضمه، عفونت‌هاي مجاري تنفسي، كورك و آبسه، سرفه، نزله‌هاي مزمن، آسم‌مرطوب، زردي، درد گلو، دردهاي عصبي، آب آوردن انساج، تأخير حالت قاعدگي، دردهاي‌ماهانه زنان، ضدّ عفوني كننده، خلط آور، ضدّ تشنّج و استسقا به كار مي‌رود.
دم كرده‌ی 2 قاشق غذاخوري سر شاخه‌هاي خرد شده‌ی گياه در نيم‌ليتر آب جوش در درمان سياه سرفه و ساير سرفه‌ها و اسهال به كار مي‌برند.
از دم‌كرده‌ی فوق‌الذكر به شكل غرغره براي رفع التهاب دهان وگلو و به شكل ماليدني براي زخم‌ها به كار مي‌رود.
براي رفع سنگيني معده، نفخ و ناراحتي‌هاي كبدي توصيه مي‌شود.
در موارد بي‌اشتهائي، ناراحتي‌هاي هاضمه يا صفراوي مؤثّر است. دراستعمال خارجي از اسانس آن به صورت پماد براي ضدّ عفوني كردن زخم‌ها و درتسكين رماتيسم و دندان درد و گوش درد در استعمال موضعي آن مصرف دارد.
از دم كرده‌ی 10 تا 20 گرم سر شاخه‌هاي گل‌دار به مدّت 10 دقيقه‌در يك ليتر آب جوش پس از صاف كردن و با عسل شيرين كردن براي‌درمان بيماري‌هاي دستگاه تنفسي، به عنوان صاف کننده‌ی خون و نيز براي تسهيل‌هضم و تسكين دردهای ماهانه، روزانه سه فنجان تناول نمایید.
جوشانده‌ی 20 تا 30 گرم سر شاخه‌هاي گل‌دار آن در يك ليتر آب رابا عسل شيرين كنيد. خوردن 3 تا 4 فنجان از اين محلول بين غذاها براي‌بيماران مبتلا به تنگي نفس توصيه شده است.
لیش...برچسب : نویسنده : فلاحتگر lish بازدید : 363 تاريخ : چهارشنبه 27 دی 1391 ساعت: 16:30
مرزنگوش
نام علمی: Origanum Majorana L.
از تيره نعناعيان Labiatae
نام انگليسي: Sweet marjoram , marijoram ,knotted marijoram
نام‌هاي رايج: مرزنگوش، سرمق، جق‌الفيل، مرزنگوش افريقايي، مرزه‌گوش.
مرزنگوش گياهي است كوچك‌با شاخه و برگ زياد و چند ساله كه ارتفاع بوته‌ی آن در حدود 50 ـ 30 سانتي‌متراست. برگ‌هايش متقابل و بيضوي و بدون دانه و گل‌هایش كوچك و سفيد يا گلي رنگ‌و پوشيده از چهار رديف برگه‌هاي مايل به سفيد كه به صورت كروي درآمده‌اندمي‌باشد. بويش معطّر و نافذ و طعمش پسنديده است.
مرزنگوش حاوي تانن، يك مادّه‌یتلخ و اسانس مي‌باشد كه اين اسانس تركيبي از ترپن‌ها (40 درصد)، ترپينئول وسابي‌نن است.
قسمت مورد استفادهی گياه مرزنگوش برگ و شاخه‌هاي گل‌دارمي‌باشد.
خواصّ و اثرات دارويي: طبع مرزنگوش گرم و خشك است.
مرزنگوش داراي خواصّ‌آرام‌كننده، نيرو دهنده، مدر، مُعرّق، مقوّي معده، تسكين دهنده، بادشكن، ضدّتشنج، ضدّ رطوبت و التيام دهنده‌ی زخم‌هاست.
مرزنگوش در مواردرفع سردردهاي سرد بلغمي و سوداوي، لقوه، ماليخوليا، تنگي نفس، درد سينه وسرفه، درد قلب و تحليل نفخ و گاز و بادها و تسكين دل پيچه و رفع استسقا، سختي‌در ترشّح ادرار، حيض، درد قاعدگي، باز شدن انسداد و گرفتگي‌هاي دماغي، سوءهاضمه‌به صورت دم كرده مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
دم كرده‌ی گياه به عنوان مُحرّك، قاعده آور و ازدياد شير مادران،فرح بخش، آسم و ضدّ هيستري مصرف مي‌شود.
مرزنگوش معده را تقويت‌كرده عمل هضم را آسان مي‌كند و کسانی که به درد دل يا سوءهاضمه مبتلا هستنددم‌كرده‌ی يك قاشق دسر خوری از گياه خشك در يك ليوان آب جوش به مدّت 10دقيقه هر روز 2 يا 3 فنجان مصرف شود.
اسانس مرزنگوش در صنايع صابون سازي براي معطّر ساختن‌صابون‌ها وهم چنين در صنعت عطرسازي مورد استفاده مي‌باشد.
مرزنگوش قاعده آور است‌ادرار را زياد مي‌كند و شياف در مهبل قاعده آور است.
در استعمال خارجي از مرزنگوش به صورت موضعي در درمان‌كوفتگي و دررفتگي، التيام زخم‌ها و ضدّ عفوني كننده استفاده مي‌شود.
دم كرده‌ی 2 تا 4 گرم در يك ليتر آب جوش به عنوان داروئي جهت‌رفع ضعف عمومي و لاغري استفاده مي‌شود.
دم‌كرده‌ی 5 تا 10 گرم از تمام قسمت‌هاي مرزنگوش در يك‌ليتر آب جوش به عنوان داروي رفع گرفتگي و درد قلب مصرف مي‌شود.
دم‌كرده‌ی 3 گرم از قسمت‌هاي مختلف گياه در يك ليتر آب در مورددفع گوش درد مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
دم كرده‌ی 2 تا 4 گرم در يك ليتر آب به عنوان ضدّ دل درد، بادشكن‌و مقوّي مي‌توان استفاده نمود.
لیش...برچسب : نویسنده : فلاحتگر lish بازدید : 347 تاريخ : چهارشنبه 27 دی 1391 ساعت: 11:40
لاواند حقيقي (اسطوخودوس)
نام علمی:Lavandula Vera DC.
از خانواده‌ی نعناعيان Labiatae و از جنس Lavandula
نوعي اسطوخودوس
نام انگليسي: Rruelavender
نام‌هاي رايج: خزامي، لونده اصليه.
لاواند حقيقي داراي بوته‌ی‌كوچك به بلندي تقريباً 50 تا 60 سانتي‌متر است.
برگ‌هايش باريك و سبز مايل به خاكستري، نيزه‌اي، سخت و متقابلند.گل‌ها به رنگ بنفش تيره به صورت سنبله كه در نوك ساقه جمع مي‌شوند وداراي بوي معطّر و دل پذیری هستند. گل‌هاي آن بين ماه‌هاي خرداد تا شهريورماه ظاهر مي‌شوند.
لاواند حقيقي داراي اترهاي‌پروپيونيك، بوتيريك، والرينيك، مقدار كمي لينالول آزاد، اسانس زرد مايل به‌سبز، ژرانيول، اترهاي ليناليل و ژرانيل و پينن است.
قسمت‌هاي مورد استفادهی لاواند حقيقي سر شاخه‌هاي گل‌دارو منحصراً گل‌هاي آن است كه پس از برداشت در سايه و در حرارت کم‌تر از 35درجه‌ی سانتي‌گراد خشكانده مي‌شود.
خواصّ و اثرات داروئي: طبع لاواند گرم و خشك است.
لاواند داراي اثرات مقوّي‌معده و كبد و طحال، مدر، مُعرّق، صفرابر، بادشكن، نيرو دهنده، ضدّ تشنج، ضدّ كرم‌و باكتري كش، باز كننده‌ی گرفتگي‌ها، مُحرّك، مُسكّن، خواب آور و... است.
لاواند در موارد ضعف‌اعصاب، طپش قلب، لارنژيت، نقرس، رماتيسم، مبتلايان به ناراحتي‌هاي عصبي، سوءهاضمه،درمان كمي اشتها، قولنج‌ها (كوليت)، احتقان‌ها، صرع، اغماء، آب آوردن نسوج، ميگرن،حالت تهوع، اختلالات كبدي و طحال، ترشّحات مهبلي، لرزش، آسم، سرگيجه، نفخ، زردي،گريپ، سياه‌سرفه، سوزاك، لنفاتيسم، لارنژيت، نقرس و گزش جانوران، زخم، ضرب‌ديدگي‌و... به كار مي‌رود.
در استعمال داخلي، دم كرده‌ی 4 تا 5 گرم سر شاخه‌هاي گل‌دار لاوانددر يك ليتر آب جوش را پس از صاف كردن با عسل شيرين كرده و درمواقع ابتلا به زكام، برونشيت، تنگي نفس، گريپ و سياه‌سرفه روزي سه فنجان‌تناول شود. از اين دم‌كرده براي سوءهاضمه، نفخ، دل پيچه، سردردهاي كليفرنه‌يا ميگرن و بي‌اشتهايي توصيه مي‌شود و اگر شب‌ها، قبل از خواب نوشيده شودخواب را آسان مي‌كند.
در استعمال خارجي شياف آن در مهبل جهت پاك كردن و خشك كردن رطوبت‌هاي‌مزمن رحم و خوشبو كردن آن مفيد است.
در استعمال خارجي جوشانده‌هاي گرم لاواند به صورت‌ماليدن آن روي عضو در رفع و كاهش درد و ناراحتي‌هاي رماتيسم، نقرس، خون‌مردگي، و دررفتگي‌ها مفيد است. اين جوشانده براي ضدّ عفوني زخم‌ها نيز به كارمي‌رود.
روغن لاواند 40 گرم گل لاواند را در يك ليتر آب‌به مدّت 15 روز مي‌خيساند از اين خيسانده براي درمان ضرب‌ديدگي و دردهاي‌رماتيسمي بر روي عضو مي‌مالند. اگر چند قطره از اين روغن را روي يك تكه‌قند چكانده بخورند، سردردهاي يك طرفه را برطرف خواهد كرد.
گل‌هاي اسطوخودوس حاوي اسانس فرّار و تانن است و مُسكّن‌اعصاب مركزي و دستگاه تنفس است.
ماميران
نام علمی: Chelidonium Majus L .
خانواده‌ی خشخاشPepareraceae
نام انگليسي: Celandine , Greater Celandine , Grande Chelioihe
نام‌هاي رايج: خليدونيون، حشيشه‌الخطاطيف، ماميران كبير، زرد چوب،عروق‌الصباغين، زرده چاو (فارسي)، بقله‌الخطاطيف، كليدونيون.
ماميران گياهي پايا به‌ارتفاع 30 ـ 100 سانتي‌متر با ريزوم مخلوطي و ستبر است. از تمام قسمت‌هاي گياه‌در موقع شكسته شدن شيرابه‌اي گس به رنگ زرد نارنجي تراوش مي‌شود. ساقه‌هاي‌آن منشعب و كرك دار است. برگ‌ها متناوب، كرك دار و نشانه‌اي است ولي برگ‌هاي‌بالايي منقسم است. رنگ گل‌ها طلائي تا زرد متغير است كه در يك گل آذين‌چتري شكل مجتمع شده و داراي چهار گلبرگ و پرچم‌هاي متعدد است. در بين ماه‌هاي‌ارديبهشت تا خرداد شكوفه مي‌دهد.
ماميران حاوي چندآلكالوئيد كه از لحاظ ساختماني شبيه آلكالوئيدهاي تریاکند. شيرابه‌اي گس، اسيدكليدونيك، يك مادّه‌ی رنگي به نام كليدوكسانيتن، اسانس، املاح فسفات‌هاي کلسیمو منيزيوم و آمونيوم، پروتوپين، هوموكليدونين، موادّ رزيني و پكتيكي و شليدونين‌وجود دارد.
قسمت مورد استفادهی ماميران سرتاسر گیاه، گياه شکوفه دارتازه يا خشك شده، شيرابه‌ی تازه، برگ‌ها، ريشه كه در موقع شكوفه دادن‌گردآوري شده و در سايه يا آفتاب خشكانده مي‌شود.
خواصّ و اثرات دارويي: طبع ماميران کبیر گرم و خشك است.
داراي خواصّ مُليّن، ادرار آور، ضدّ تشنّج (آنتي اسپاسموديك)، تصفیهکننده‌ی خون، مسهل، مخدر، پايين آورنده‌ی فشار خون، صفرابر، ضدّ كرم (آلكالوئيد)،آرام بخش، ضدّ سرطان، قرمز کننده‌ی پوست بدن، تاول آور و التيام بخش زخم‌هاي سطحي‌بدن است.
ماميران در موارد توّرم‌غدد داخلي، سرطان معده (شاخه و برگ‌ها)، توّرم چشم، توّرم پلك، آسم واختلالات مربوط به تشنّج ماهيچه‌ها، اضطراب، غُدّه‌ی سرطاني (تزريق زير جلدي)،قولنج (كوليت)، برونشيت، تنظيم قاعدگي، زگيل، جرب، لكه‌ی چشم و ضعف چشمي(گرد خشك)، سوداي پوستي، تصلب شرایین و تصلب شرایین مغزي، سنگ كليه، تب‌هاي‌نوبه، زردي، انسداد كيسه‌ی صفرا و غدد لنفاوي، آب آوردن، خفقان صدري، آنژين(وپواترين) مصرف مي‌شود. از ماميران در استعمال داخلي به صورت جوشانده‌ی5 تا 30 گرم در هزار برگ خشك شده به مقدار يك فنجان در روز براي درمان‌التهاب كيسه صفرا و دردهاي معدي و تسكين آسم و دم كرده‌ی 3 ـ 2 گرم گرد ماميران‌در يك ليتر آب جوش قبل از خواب براي ضعف قواي دماغي و بي‌خوابي و اضطرابو رفع تصلب شرایین مغزي اثرات مفيدي دارد.
هم چنين در رفع تحريكات مغزي مبتلايان به هيستري و اشخاص‌مبتلا به ضعف قواي دماغي كه از بي‌خوابي، اضطراب رنج مي‌برند داروي خوبي‌است. این گیاه داراي اثر ضدّ تشنّج بر روي عضلات صاف (روده، معده و كيسه‌ی‌صفرا) است و روي ماهيچه‌هاي رحم اثر مي‌گذارد.
دم كرده‌ی 20 تا 25 گرم برگ خشك در يك ليتر آب جوش، پس ازگذراندن از صافي براي آرامش اعصاب و مداواي اضطراب و هيجان و برطرف كردن‌بي‌خوابي قبل از هر وعده غذا يك فنجان تناول نمایید.
جوشانده‌ی 10 تا 15 گرم ريشه‌ی ماميران در يك ليتر آب به‌عنوان ادرار آور در مداواي نقرس و آرتروز، چندين بار در روز تناول شود.
در استعمال خارجي 5 گرم شيره‌ی ماميران در 100 گرم آب‌حل كرده از اين لوسيون براي ناراحتي‌هاي چشمي و آماس پلك‌ها توصيه مي‌شود.
جوشانده‌ی برگ يا شيره‌ی تازه به صورت رقيق شده در آب مقطربراي رفع ورم مزمن كره‌ی چشم، اثرات مفيد و خوبي داده است.
شيره‌ی خالص ماميران يا مخلوط در آب و نيز قرار دادن‌ريشه‌ی تازه و له شده‌ی آن روي زخم‌هاي چركين و خنازيري بهبودي و التيام‌در آن‌ها به وجود مي‌آيد و در رفع بيماري‌هاي جلدي نظير سودا مفيد است.
ماليدن شيره‌ی تازه‌ی آن روي ميخچه يا زگيل باعث بهبودي آن خواهدشد. لیش...برچسب : نویسنده : فلاحتگر lish بازدید : 439 تاريخ : چهارشنبه 27 دی 1391 ساعت: 11:0
گل مينا
نام علمی: Bellis Perennis L .
از تيره كاسني Compositae
نام انگليسي: Daisy , English Daisy , Marguerite
نام‌هاي رايج: مينا، مارگريت كوچك، گل بهار، زهره‌اللولو، زهره‌الربيع.
گل مينا گياهي است علفي،چند ساله و كوتاه كه ارتفاع آن 5 تا 25 سانتي‌متر است. برگ‌هاي آن پهن، بيضوي‌با لبه‌هاي دندانه‌دار است، ته برگ باريك است. از وسط برگ‌ها ساقه‌اي بيرون‌مي‌آيد كه منتهي به يك نهنج گل يا يك طبق گل می‌شود. گل‌هاي آن كه ازاوايل بهار ظاهر مي‌شوند و تا پاييز ادامه دارند؛ در وسط طبق، گل‌هاي لوله‌اي‌زرد و در اطراف آن گل‌هاي زبانه‌اي سفيد و گاهي صورتي يا قرمز ديده مي‌شود.
گل مينا داراي ساپونين، اسيدهاي‌ماليك و تارتاريك، اسيد استيك، اسيد اسكوربيك، اسيد اكساليك، اسيد وينيك، صمغ، موم،اسانس روغني، موسيلاژ فراوان، اينولين و تانن مي‌باشد.
قسمت مورد استفادهی گل مينا برگ و گل و عصاره تازه آن‌است.
خواصّ و اثرات دارويي: گل مينا داراي خواصّ خلط آور، مُعرّق،مقوّي، ضدّ عفوني كننده، قابض، ضدّ التهاب، آرام بخش، نشاط آور، مدر، مُحرّك، تصفیهکننده‌ی خون و كمي مُليّن است.
از گل مينا در موارد بيماري‌هاي كبد و مثانه، يبوست، بيماري‌هايمجاري تنفسي، زخم‌ها، سنگ كليه، رماتيسم، رفع اخلاط خوني، آب آوردن بافت‌هاي‌بدن، پايين آوردن فشار خون، يرقان و كم خوني استفاده مي‌كنند.
دم‌كرده 30 در هزار گل مينا به عنوان مقوّي معده، رفع‌اخلاط خوني، سرفه، درمان دردهاي كبدي، بيماري‌هاي سينه، نظير ذات‌الجنب (سينه‌پهلو)، برونشيت، آسم، رفع بي‌خوابي، لارنژيت، درمان توّرم حاد و مزمن غددپستان، خنازير، نقرس، بيماري‌هاي كليوي و مثانه، ورم روده، حالات تشنجي اطفال،وجود خون در ادرار نافع است.
براي درمان يبوست برگ پخته را در سالاد مي‌خورند.
در استعمال خارجي له شده‌ی برگ‌هاي گل مينا براي التيام‌زخم، جراحات التهاب‌های سطحي پوست بدن، روي زخم‌هاي باز و بسته و عفونت‌هاي‌جلدي مي‌گذارند.
جوشانده‌ی 30 تا 40 گرم برگ و گل اين گياه در يك ليتر آب به‌صورت غرغره و شست و شوي دهان براي درمان ورم‌هاي دهان و حلق مصرف مي‌شود.
برگ‌هاي تازه‌ی گل مينا مخاط روده را تحريك مي‌كند و اثرقاطعي در رفع يبوست‌هاي مقاوم دارد.
داراي خواصّ خلط آور، مُعرّق،مقوّي، ضدّ عفوني كننده، قابض، ضدّ التهاب، آرام بخش، نشاط آور، مدر، مُحرّك، تصفیهکننده‌ی خون و كمي مُليّن است. لیش...برچسب : نویسنده : فلاحتگر lish بازدید : 367 تاريخ : چهارشنبه 27 دی 1391 ساعت: 10:30
گل ماهور
.نام علمی: Verbas mthapsus L
تيره گل ميمون Scrofulariaceae
نام انگليسي: Flannel Plant , Feltwort , Mullein
نام‌هاي رايج: بوصير و بوسير (فارسي)، علف خرگوش و گل خرگوشك، علف ماهور، بزير (عربي)، بنگ سفيد، قلومس‌ْ،آذان‌الدب، سيكران‌الحوت.
گياهي دو ساله با ساقه‌اي مستقيم و محكم كه گل و برگ فراوان‌در پايين آن مي‌رويد. برگ‌هاي نرم و كرك دار آن در سال دوم تا 2 متر رشد مي‌كند.ساقه‌ها محكم، برگ‌هاي كلفت و بزرگ دارد. هر دو طرف ساقه و برگ‌ها از کرك‌نرمي پوشيده شده است. قسمت پايين ساقه بزرگ موج دار، بيضي، نوك تيز و بدون‌دمبرگ ساقه را در بر مي‌گيرد. زمان گل دادن بين خرداد و شهريور است.
گل ماهور حاوي ساپونين، لعاب،مقدار جزئي اسانس فرّار، برگ‌هاي ماهور يك مادّه‌ی تلخ و آلفا کاروتن و رزين‌دارد و ريشه آن داراي مادّه‌اي به نام ورباسكوز Verbascose است.
قسمت مورد استفادهی آن برگ‌ها و گل و ريشه‌هاي خشك است كه گل‌هاي آن را بين تير ماه تا شهريور جمع‌آوري مي‌كنند و در هواي آزاد، يا در سايه‌در فصول خشك و يا در حرارت 35 تا 40 درجه‌ی سانتي‌گراد مي‌خشكانند.
خواصّ و اثرات دارويي: طبع گل ماهور خيلي گرم و خشك است.
گل ماهور داراي خواصّ‌قابض، مُليّن، مُسكّن، مقوّي سينه، حلّال، ضدّ انگل (ريشه)، ضدّ اسهال، خلط آورو نرم كننده‌ی سينه، مخدر (دانه)، ضدّ ورم و قاعده آور است.
برگ‌ها و گل و ريشه‌ی گل ماهور ضدّ تشنّج و مُعرّق و به طورملايم مدر است.
گل ماهور به علّت داشتن‌ساپونين و اسانس فرّار خلط آور است. موسيلاژ آن آرام كننده‌ی التهابات دهان‌و گلو است و در نرم كردن گلو و آرام كردن سرفه محسوس است.
در موارد سرماخوردگي، عفونت‌هاي مجاري ادرار، بيماري‌هاي مختلف‌دستگاه تنفسي مثل التهاب نايژه‌ها، زكام و آسم، تقويت نيروي جنسي، نفخ ريه،تسكين دردهاي سينه، درمان و تسكين درد دندان، برونشيت و ورم مثانه و اسهال‌هاي‌ساده و دردناك مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
دم‌كرده‌ی گل آن جهت تنگي نفس و تسكين سرفه‌هاي سرد (مقدارخوراك تا 10 گرم) نافع است. مصرف چاي آن به درمان بي‌خوابي كمك مي‌كند.
دم كرده‌ی 20 گرم گل خشك شده در يك ليتر آب جوش را از پارچه‌ی‌ريز بافت بگذرانيد تا كرك‌هاي آن گرفته شود از اين دم كرده براي درمان عفونت‌هاي‌ريوي، تنگي نفس، نفخ ريـه، روزي سه فنجان در بين غذاها ميل نمايند. اين دم‌كرده داراي خاصيت ضدّ ورم دارد و براي بواسير بسيار مؤثّر است.
از گل‌هاي آن رنگ زرد رنگي به دست مي‌آيد كه براي رنگ كردن‌مو استفاده مي‌شود.
امروزه اين گياه را در مصارف داخلي جهت رفع سرفه، سرماخوردگي،التهاب گلو و حلق و در استعمال خارجي جوشانده‌ی گل به صورت تنقيه در اسهال‌هاي‌همراه با دل‌پيچه و از جوشانده‌ی برگ آن روي زخم‌هاي ناحيه‌ی دردناك بواسيرو رماتيسم اثر مي‌دهند و داراي اثر تسكين دهنده‌ی خارش است.
مقدار مصرف به صورت دم كرده 10 تا 30 گرم در يك ليتر آب و جوشانده‌یآن30 تا 60 گرم گل در يك ليتر آب براي تهيه‌ی لوسيون و يا كمپرس استفاده‌مي‌شود.
لیش...برچسب : نویسنده : فلاحتگر lish بازدید : 373 تاريخ : چهارشنبه 27 دی 1391 ساعت: 10:0
گل لادن
نام علمی: Tropaeolum Majus L .
از خانواده‌ی لادن‌ها Tropaeolaceae
نام انگليسي: Garden nosturtium , indian _ Cress
نام‌هاي رايج: ابوخنجر، طوطورالباشا (عربي)، لادن، گل عشق.
گل لادن گياهي است علفي،يك ساله، بالا رونده كه داراي ساقه‌ی پيچنده است. برگ‌هايش نسبتاً پهن با دمبرگدراز است سطح فوقاني برگ آن به رنگ سبز و روشن‌تر از زير آن است. گل‌ها درشت‌و منفرد كه رنگ نارنجي خاصي دارند كه در اواخر تابستان ظاهر مي‌شوند. انساج‌اين گياه بويي تند و معطّر شبيه بوي تره‌تيزك دارند. اصل اين گياه ازآمريكاي جنوبي خصوصاً كشور پرو مي‌باشد.
گل لادن داراي گلوكوزيدي‌به نام گلوكوتروپئولوزيد و ميروزين و يك اسانس شبيه به اسانس خردل، مادّه‌یپكتين، قند، اسيد اگزاليك، روغن و صمغ مي‌باشد.
قسمت‌هاي مورد استفاده سر شاخه‌هاي گل‌دار و برگ آن است.
خواصّ و اثرات دارويي: طبع گل لادن گرم و خشك است.
گل لادن داراي خواصّ مدر،تصفيه كننده‌ی خون، مقوّي سينه، التيام بخش، ضدّ اسكوربوت، مقوّي پوست سر و پاك‌كننده‌ی‌امعاء مي‌باشد.
گل لادن را درموارد برونشيت، تنگي نفس، نفخ، زخم‌هاي سطحي، كمي ويتامين C، قطع اخلاط خوني و سل مصرف مي‌كنند.
شيره‌ی تازه‌ی گياه در رفع بيماري‌هاي نزله‌اي دستگاه تنفسي، برونشيت‌هاي‌مزمن و اخلاط خوني، رفع عرق شبانه مسلولين و سابق در رفع بيماري‌هاي سينه‌و سل مؤثّر دانسته‌اند، چون سرفه بيمار كاهش مي‌يابد و اخلاط حالت روان‌پيدا كرد، و به سهولت دفع مي‌شود.
جويدن برگ لادن در دهان براي زخم‌هاي دهان بسيار مفيداست. به علّت خاصيت ادرار آوري، آن را در مورد عفونت‌هاي مجاري ادرار و نوع‌خاصي از رماتيسم مؤثّر مي‌سازد و به علّت خاصيت مسهلي ملايم آن، مدّت‌هاعليه نفخ و رودل به كار مي‌رفته است.
25 گرم آب تازه‌ی لادن را در يك فنجان شير بريزيد، براي‌درمان برونشيت، آسم و نفخ بين دو وعده غذاي اصلي از اين مخلوط بنوشيد.
دم‌كرده‌ی 25 گرم گل لادن در يك ليتر آب بعد از هر وعده‌غذا يك فنجان تناول نماييد. اين دم‌كرده داراي خاصيت ادرار آوري و تصفیهکننده‌ی خون دارد.
در استعمال خارج له شده‌ی گياه تازه روي پوست سر باعث تقويت‌پياز مو گشته و از ريزش موي سر جلوگيري مي‌كند.
لوسيون حاصل از جوشانده‌ی برگ و گل و ميوه‌ی لادن در يك‌ليتر آب به مدّت10 دقيقه در تقويت پوست سر و رفع ريزش موي سر مؤثّر است.به گل لادن خاصيت تقويت قُوّه‌ی باه نسبت داده شده و به همين‌رو آن را گل عشق لقب داده‌اند.
لیش...برچسب : نویسنده : فلاحتگر lish بازدید : 429 تاريخ : چهارشنبه 27 دی 1391 ساعت: 9:30
گل گندم
نام علمی: Centaurea Cyanus L .
خانواده‌ی كاسني Compositae
نام انگليسي: Co Flower , Blue Co flower, Blue bottle
نام‌هاي رايج: قنطوريون، گل نبك، ترنشاه، ترنشان، عنبر، گل توكنا،كوراق.
گل گندم يكي از قنطوريون‌هاست.گياهي است يك ساله يا دو ساله، بلندي آن70 ـ 40 سانتي‌متر مي‌رسد. ساقه‌اش‌راست و ناصاف و زبـر است و برگ‌هاي خطي‌اش به صورت متناوب مي‌رويند؛ و رنگشان‌سبز مايل به خاكستري است و اندكي كرك دارند. گل‌هاي آن آبي‌اند و به‌صورت كلاپرك در نوك ساقه جمع مي‌شوند. گل در ماه‌هاي گرم بهار و تابستان‌باز مي‌شوند.
گل‌هاي آن حاوي موسيلاژ، موادّ مومي، تانن، املاح مختلف و يك‌مادّه‌ی رنگي به نام سيانين Cyanine است. در گياه كامل آن پتاس به مقدار زياد، اسيد فسفريك، منيزي،تانن، يك مادّه با اثر تب بر به نام كني‌سين Cnicine، هم چنين گلوكوزيد، موادّ پكتيكي و قلع و منگنز است.
قسمت مورد استفاده گل‌ها، برگ و ساقه است.
خواصّ و اثرات دارويي: طبع گل گندم گرم و خشك است.
داراي خواصّ مدر (گل‌ها) قابض، ضدّ التهاب، مسهل (دانه) تب‌بر، ضدّغلبه‌ی دم (ريه) تونيك و مُحرّك و قاعده آور (گل)، تصفیه کننده‌ی خون، ضدّرماتيسم، رفع بيماري‌هاي كبدي، مقوّي، آرام بخش و اشتها آور و... است.
در موارد ورم ملتحمه، جوش پلك، سرماخوردگي، خشونت سينه، تب، ناراحتي‌هاي‌معده، يرقان، رفع بيماري‌هاي كبدي، سرفه، آب آوردن انساج، بيماري‌هاي پوستي و عفونت‌هاي‌ريوي مورد استفاده قرار مي‌دهند.
دم‌كرده‌ی 20 تا 30 گرم گياه كامل خشك شده‌ی گل گندم‌در يك ليتر آب براي رفع دردهاي رماتيسمي و عصبي مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
دم كرده‌ی 80 گرم گل اين گياه در يك ليتر آب جوش پس از صاف‌كردن براي التهاب چشمي به صورت كمپرس ولرم روي پلك‌ها مصرف مي‌شود.امروزه اين گياه در تركيب پوسيون‌هاي ضدّ ريزش مو به كار مي‌رود.
دم كرده‌ی 25 گرم گلبرگ در نيم ليتر آب جوش از پيدايش چين وچروك صورت جلوگيري مي‌كند.
دم كرده‌ی 40 گرم در هزار اين گياه به مدّت 20 دقيقه دم كرده‌قبل از هر غذا يك استكان تناول كرده براي درمان بيماري‌هاي كليه و مجراي‌ادرار و درمان خيز يا ورم اثر مفيدي دارد.
جهت درمان بيماري يرقان سه تا 5 گرم پودر گل اين گياه را دريك زرده‌ی تخم مرغ مخلوط كرده و بخوريد.
يا اين كه چهار گرم تخم گل گندم را كوبيده و با كمي عسل‌مخلوط كرده مصرف نمایید.
لیش...برچسب : نویسنده : فلاحتگر lish بازدید : 388 تاريخ : چهارشنبه 27 دی 1391 ساعت: 8:55
گل گاوزبان
نام علمی: Borago Officinalis L .
خانواده‌ی گل گاوزبان Borraginaceae
انگليسيOX _ tongve , Borago , Bugloss
نام‌هاي رايج: ديم هاج، گاوزبان، لسان‌الثور. رجل‌الحامه، ابوالعرق‌يا بوعرق (عربي).
گياهي يك ساله و گاه دو ساله كه طول ساقه آن گاه به 60 سانتي‌مترمي‌رسد. گل گياه با موهاي زبر سفيدي پوشيده شده است؛ و موقع دست زدن به‌گياه مثل تيغ به نظر مي‌رسد. روي ساقه‌ی اصلي به طور متناوب برگ‌هاي‌بزرگ سبز پر رنگ بدون دم مي‌رويد. برگ‌ها بيضي و تور مانند و پرچين و چروك‌هستند و به سمت محور اصلي گياه برگشته‌اند. گل‌ها به شكل ستاره‌اي و به‌رنگ آبي روشن از اوايل تابستان تا اوايل پاييز ظاهر مي‌شوند.
گل گاوزبان حاوي لعاب‌نسبتاً فراوان، صمغ، نيترات، پتاسيم مي‌باشد.
ترکیبات شیمیایی: گل گاوزبان حاوی تانن، رزين‌ها، املاح‌منگنز، منيزيوم، مقدار جزی آلانتوئين، اسيد فسفريك، اسيد سيليسيك، موادّ معدني وويتامين C (در برگ‌ها) و مقدار كمي‌اسانس است.
قسمت مورد استفاده گل، برگ و سر شاخه‌ی گل‌دار و به ندرت گلو برگ‌هاي تازه است.
خواصّ و اثرات دارويي: طبع گل گاو زبان گرم و خشك است.
داراي خواصّ پيشاب آوري ملايم، گل و برگ نرم‌كننده، مُعرّق، مدر،خلط آور، آرام‌كننده و تصفیه کننده‌ی خون، هم چنين ضدّ سرفه، تقويت‌كننده‌یكبد، نشاط آور، صفرا آور، ضدّ اعصاب، مقوّي اعضاء رئيسه و حواس و ضدّ سودا است.
گل گاوزبان درموارد التهابات مجاري تنفسي، تقويت اعمال كليه، برونشيت، دردهاي رماتيسمي، بي‌اختياري‌ادرار، ذات‌الريه، پاناري خنازير، زكام و سرفه، ماليخوليا، ناراحتي‌هاي عصبي، برونش‌هاو ورم‌هاي پوستي، التهابات كليه و مثانه، بي‌خوابي عصبي، انزال زودرس، ورم‌حفره‌هاي بيني، جلوگيري از پيري زودرس، توّرم سينه، تپش قلب و تقويت قلب، ناراحتي‌يائسگي و تنظيم عادت ماهيانه مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
در استعمال خارجي له شده‌ی برگ‌هاي تازه روي آبسه‌ها، اورام وسوختگي‌ها مفيد است.
دم‌كرده‌ی گل گاوزبان براي درمان سرماخوردگي‌هاي تب‌دارو تسكين سرفه نافع است. گياه درمانگرها امروزه از خاصيت گاوزبان‌در بازگرداندن غدد فوق كليوي به عمل و فعّاليّت طبيعي و در حقيقت كاهش‌فشار و استرس آن استفاده مي‌كنند.
دم كرده‌ی گل گاوزبان براي كساني كه مبتلا به رماتيسم‌هستند يك قاشق سوپ‌خوري در يك ليوان بزرگ آب جوش به مدّت 10 دقيقه هر روز3 تا 4 ليوان در روز بعد از غذا مفيد است.
جوشانده‌ی 20 تا 25 گرم ساقه و برگ گل گاوزبان در يك‌ليتر آب در مورد نفريت و سرماخوردگي مثانه تجويز مي‌شود و چون داراي مقاديرزيادي نيترات دوپتاس مي‌باشد ادرار آور است.
امروزه در طبّ گياهي جديد گل گاوزبان را براي روح‌هاي‌كسل و پژمرده و افسرده، و براي بازيابي توانايي به خصوص در دوران نقاهت‌تجويز مي‌كنند. برگ‌هاي گاوزبان يك درمان مؤثّر براي خماري هستند وسر را از ناراحتي‌ها خالي و از شادي و نشاط‌پر مي‌كنند.
دم‌كرده‌ی 15 گرم از گل گاوزبان در يك ليوان آب جوش بعد ازهر غذا با كمي قند يا شكر براي درمان آبله، آبله مرغان، مخملك و سرخك نافع‌است. لیش...برچسب : نویسنده : فلاحتگر lish بازدید : 373 تاريخ : چهارشنبه 27 دی 1391 ساعت: 8:10
گل قاصد
نام علمی: Taraxacum Officinale L .
از خانواده‌ی کاسنی Compositae
نام انگليسي: Dandelion , Lion's teeth , Desf
نام‌هاي رايج: هِند بابري، خبر آور، سن‌الاسد، كاسني زرد، طرخْشقوق‌ْ،هندباي بري، دندان شير، بقله‌اليهوديه.
گل قاصد گياه بادوامي است كه روي ريشه‌ی كلفتي به طول 30 سانتي‌مترمي‌رويد. گل قاصد يك گل بوته‌ی‌بدون كرك، با برگ‌هاي سبز پر رنگ كنگره‌اي با شيارهاي بزرگ است كه مستقيم‌از ريشه بيرون مي‌آيد. از مركز گياه ساقه‌ی گل مجوف و ارغواني رنگ كه‌حاوي يك شيره شيري رنگ است، بيرون مي‌آيد. گل‌هاي زرد از اواخر بهار تااواسط تابستان شكوفه مي‌كنند و سپس تبديل به تخمدان حاوي تخم‌هاي ريز و سبكي مي‌شوند كه باد آن‌ها را تا چندين كيلومترمي‌پراكند.
در گياه گل قاصد يك مادّه‌ی متبلور تلخ به نام تاراكساسين‌و يك مادّه‌ی متبلور به نام تاراكساسرين، كولين، يك مادّه‌ی رزين، قندهاي مختلف،اسيدهاي چرب، موسيلاژ، تانن، نوعي آلكالوئيد به نام تاكزين و موادّ ديگري ازقبيل تاراگزهرول، اسيد هيدوكسي سيناميك، اسید فولیک، لولز، مانيتول، مادّه‌یرنگي، ويتامين‌هاي A، B و C، آرابينوز، املاح مختلف نظير كلسيم، آهن، منيزيم، پتاسيم، سديم،منگنز، سيليس و گوگرد وجود دارد.
قسمت‌هاي مورد استفادهی درماني گل قاصد ريشه‌ی خشك شده‌و نيز تمام گياه است كه در فصل پاييز جمع‌آوري مي‌كنند. ريشه‌ها را از طول‌برش داده و در سايه يا آفتاب خشكاند.
خواصّ و اثرات داروئي: طبع گل قاصد سرد و خشك است.
ريشه و برگ گل قاصد داراي اثرات مقوّي معده، مدر، ضدّاسكوربوت، قابض، قاعده آور، شير افزا، مُعرّق، تونيك و خنك‌كننده، اشتها آور، مسهل‌ملايم، باز کننده‌ی كيسه‌ی صفرا و تصفیه کننده‌ی خون باز کننده‌ی عروق است.
گل قاصد در موارد ديابت، احتقان كبدي، تقويت جهاز هاضمه، التهاب و ورممجراي دفع صفرا، دفع اوره و اورات‌ها، كم خوني، درمان سودا، کاهش کلسترولخون، دفع سنگ كليه و سنگ‌هاي صفراي، اسكوربوت، برونشيت، قولنج (كوليت) كبدي، استسقاو دفع سموم بدن در استعمال داخلي به كار مي‌رود.
در استعمال خارجي در موارد معالجه‌ی امراض جلدي، رماتيسم، نقرس، واريس،اگزما، دانه‌هاي جلدي، چروك صورت، ورم‌ها، ورم سرطاني سينه، رفع ورم‌هاي‌داخل فرج و رحم، پوست خسته و پير به صورت كمپرس، بخور و ضماد و شياف برگ‌هاو ريشه‌ی گل قاصد مصرف مي‌شود.
گل قاصد يك مدر قوي است‌و به عنوان گياه مخصوص تنظيم دستگاه ادراري شناخته شده است. يك منبع‌طبيعي پتاسيم است و موجب مي‌شود كه ذخيره پتاسيم بدن، دفع نگردد. هنوز هم‌گل قاصد براي دفع بول و مداواي بیماری‌های کبدی و درمان بيماري‌هاي پوستي‌و روماتيسم تجویز مي‌شود. گل قاصد غُدّه‌های گوارشی خصوصاً لوزالمعده ومجاري صفراوي را تحريك مي‌كند.
ماليدن شيرابه‌ی شيري رنگ آن به چشم براي درخشان كردن سفيدي‌و افزايش بينائي مفيد است.
گذاردن ضماد ريشه‌ی آن در محل عقرب‌زدگي و نيش زنبور و مار اثرمفيد دارد.
برگ‌هاي گياه براي كمپرس گرم جهت رفع التهاب و تسكين مصرف‌مي‌شود.
دم‌كرده‌ی 2 تا 4 گرم ريشه يا تمام گياه گل قاصد در يك‌فنجان آب به عنوان داروي معالج عوارض كبدي، رفع اختلالات متابوليسمي، استسقاو آب آوردن انساج و به عنوان آرام بخش مصرف مي‌شود. دم‌كرده 2 تا 4 گرم‌ريشه يا تمام گياه گل قاصد به عنوان داروي برطرف کننده‌ی اگزماهاي‌پوستي مصرف مي‌گردد.
دم كرده‌ی 6 تا 12 گرم ريشه يا برگ گياه گل قاصد در يك‌پيمانه (220 گرم) آب جوش به عنوان داروي ادرار آور استفاده مي‌گردد.
لیش...برچسب : نویسنده : فلاحتگر lish بازدید : 499 تاريخ : چهارشنبه 27 دی 1391 ساعت: 7:50
گل سرخ
نام علمی: Rosa gallica L .
تيره گل سرخيان Rosaceae
نام انگليسي: Red Rose , French rose , RoseFlowers
نام‌هاي رايج: ورد احمر بستاني، سوري، گل محمدي، روزا، ورد.
گل سرخ درختچه‌اي است‌كوچك با شاخه‌هاي گل دهنده خميده تيغ دار با تيغ‌هاي درشت و ريز. بلندي آن‌تا 1/5 متر مي‌رسد. ساقه‌اش باريك و ساقه‌هاي جوانش داراي خارهاي ريز وفراوان است. ولي ساقه‌هاي پيرتر، اغلب بي‌خارند. برگ‌ها غالباً داراي پنج‌برگچه‌ی ماندگار، دندانه‌دار و سبز تيره در رو، و كدر در زير است. گل‌هايش درشت‌و معمولاً منفرد و به رنگ سرخ مايل به ارغواني است.
گل در اواخر بهار تا اواسط تابستان باز مي‌شود.
گل سرخ حاوي تركيبات‌قند، تانن، مقدار كمي اسانس فرّار و رزين، يك مادّه‌ی رنگي، موادّ چرب و اسيدگاليك، موادّ مومي و موادّ پكتيني مي‌باشد
قسمت‌هاي مورد استفادهی غنچه، گلبرگ‌های خشك شده كه پيش از بازشدن كامل گل‌ها يا پيش از ريختن برگ‌ها اين گياه را گردآوري مي‌كنند و به‌سرعت در سايه در حرارت زير 50 درجه‌ی سانتي‌گراد مي‌خشكانند.
خواصّ و اثرات دارويي: طبع آن سرد و خشك است.
گل سرخ داراي خواصّ‌قابض، آنتي‌بيوتيك، مقوّي عمومي، نشاط آور، آرام بخش، مسهل مُسكّن صفرا وبلغم، شیر آور، التيام دهنده‌ی زخم، ضدّ عفوني كننده، عطسه آور، مُحلّل و بازكننده‌ی گرفتگي‌ها و انسداد مجاري است.
گل سرخ در موارد عفونت‌هاي‌گلو، عفونت‌هاي چشم، رفع جوش و التيام زخم‌ها، رفع سردرد و تقويت دماغ ورفع بي‌خوابي (روغن گل سرخ)، تقويت قلب و خفقان گرم (آب غنچه‌ی خشك)،سردرد گرم و چشم و گوش درد (قطره‌ی عصاره‌ی غنچه‌ی گل سرخ)، مقوّي رحم ورفع رطوبات رحم (شياف)، تقويت دندان و لثه و زخم‌هاي دهان (گرد خشك غنچه)مورد استفاده قرار مي‌دهند.
گل سرخ را بيش از همه‌در استعمال خارجي به صورت سرمه براي آماس‌هاي چشمي، به صورت غرغره براي‌درمان گلو درد و به صورت لوسيون براي درمان زخم‌ها به كار مي‌برند. گرد خشك‌غنچه در استعمال خارجي براي رفع جوش و التيام زخم‌ها خصوصاً زخم آبله وخشك نمودن زخم‌ها مفيد است.
در مصارف داخلي خوردن روغن گل سرخ مُسكّن التهاب معده و زخم‌روده‌ها و دل درد و دل پيچه مي‌باشد.
خوردن گلاب گل سرخ براي رفع عوارض حادث از زكام و خون‌روي‌از سينه، خفقان گرم، درد معده، خشونت سينه، درد كبد و طحال، دل پيچه‌ی سرد وكرم نافع است.
از دم كرده‌ی 15 تا 30 گرم گل سرخ درد و ليوان آب جوش‌پس از صاف كردن محلولي حاصل مي‌شود كه به صورت شست و شوي چشم براي رفع‌توّرم چشم نافع است. جهت درمان ترشّحات زنانگي 15 گرم گل سرخ را در يك‌ليوان آب و مقداري شكر جوشانيده از اين شربت قبل از هر وعده غذا يك يا دوقاشق غذاخوري تناول نماييد يا يك تا دو مشت از گياه را در دو ليوان آب‌جوشانيده، روزي چند مرتبه دستگاه تناسلي خود را با آن بشوييد.
جهت درمان اسهال‌هاي مزمن يك قاشق غذاخوري از پودر گلبرگ گل‌سرخ را در يك ليوان آب جوش دم كرده با كمي شكر ميل نماييد، هم چنين‌از اين دم‌كرده در درمان اخلاط خوني بيماران مسلول قبل از غذا يك استكان‌مصرف مي‌شود.
از گل سرخ در موارد ترشّحات سفيد زنانه، رماتيسم (روغن)، سرطان(روغن با ريوند) احتقان بيني، ورم دستگاه هاضمه، خون‌ريزي غير عادي‌ماهانه، ناراحتي ريوي، اسهال خوني، درد زهدان، درد روده‌ی بزرگ، ورم مقعد(ضماد)، گلو درد چركي (غرغره با جوشانده) قطره‌قطره آمدن ادرار، فشار خون و كم‌خوني‌هم استفاده مي‌كنند.
لیش...برچسب : نویسنده : فلاحتگر lish بازدید : 433 تاريخ : چهارشنبه 27 دی 1391 ساعت: 6:47
گل ساعتي
نام علمی: Passiflora incaata L .
از خانواده‌ی Passifloraceae
نام انگليسي: Passion Flower , Grenakilla
نام‌هاي رايج: پاسي فلورا، زهره‌الساعه، چرخ‌الفلاك، ابوسبعه‌الوان.
گل ساعتي گياهي است زينتي‌از تيره موردي‌ها كه داراي بوته‌اي بلند و برگ‌هاي بيضي شكل متصل‌بهم و شامل 5 تقسيم كامل است. گل‌هاي آن درشت و به شكل ساعت است. رنگ‌گل‌ها قرمز، ارغواني، آبي و بنفش مي‌باشد. ساقه‌ی آن چون به درختان مجاورمي‌پيچد و بالا مي‌رود. از اين رو آن را پيچ ساعتي زير مي‌نامند.
ميوه‌اش سبز و زرد رنگ است.
اين گياه حاوي فلاونویید و آلكالوئيدهاي گروه هارمالا Harmala و اسيد سيانيدريك، درميوه‌ی آن اسيد سيتريك و نيز داراي پرولين، مالتول و اتل مالتول است.
قسمت مورد استفاده: از برگ و ميوه و گل‌هاي گياه پاسيفلوراستفاده‌ی دارويي به عمل مي‌آيد.
خواصّ و اثرات دارويي: طبع پاسيفلور يا گل ساعتي گرم است.
گل ساعتي در موارد اضطراب، بی‌خوابی،تشنج به كار می‌رود.
در مصارف داخلي به عنوان مُسكّن، خواب آور ملايم، هيستري، اسهال، اسهالخوني، درد عصب، تپش قلب عصبي يا تاكي‌كاردي، آنتي اسپاسموديك يا ضدّ اسپاسم و ضدّانقباض، ضدّ درد براي درد اضطراب عصبي، آسم نا منظم، قاعدگي دردناك يا ديسمنوره، بواسيربه كار می‌رود.
در كاربرد باليني از نظر بي خوابي و تشويش و بي قراري عصبي و اضطرابو مورد استفاده قرار می‌گیرد.
گل خشك و ميوه‌ی گل ساعت در طبّ سنتي براي نگراني، بي خوابي وتشنج به كار برده می‌شود.
مالتول و اتل مالتول هر دو روي دستگاه اعصاب مركزي عمل مُسكّن دارد وتأثیر آن در زمان خواب از هكسوباربيتون بيش‌تر است.
گياه گل ساعتي داراي اثرات ضدّ اسپاسم، خواب آور و آرام‌بخش مي‌باشد كه به صورت وسيع در اشكال داروئي قطره و قرص به صورت ساده‌و يا مخلوط با سایر گیاهان دارويي نظير والريان (سنبل‌الطيب)عرضه و مصرف مي‌گردد. قطره‌ی پاسيفلور كه از برگ و ميوه و گل‌هاي آن تهيه مي‌گردد را مي‌توان در ناراحتي‌هاي عصبي، اضطراب ضعف اعصاب، هيستري،بي‌خوابي و اسپاسم و تنش‌هاي عضلاني به كار برد.
ريشه‌ی گياه گل ساعت سمي است ولي به مقدار كم‌براي كشتن كرم معده مي‌توان خورد.
عصاره برگ‌هاي آن به نسبت مساوي در يك حلّال در حدود 50 قطره(2 ـ 1) گرم در روز به عنوان آرام کننده‌ی دردهاي عصبي و رفع بي‌خوابي وضعف اعصاب مي‌خورند.
ضماد برگ آن براي التيام زخم بر روی زخم مي‌گذارند.
نسخه براي پيش‌گيري از حمله‌هاي قلبي
يك قاشق مرباخوري برگ‌هاي خشك گل ساعت در 200 گرم آب‌جوش ريخته و 15 دقيقه مي‌خيسانند از اين دم كرده يك پيمانه قبل از خواب‌جهت رفع بي‌خوابي خورده مي‌شود.
مصرف گل ساعت در موارد عروق كرونر قلب، ماليخوليا، تشنج، پرش‌اعضاء، تشويش و تقويت و تپش قلب و هم چنين تنظيم قاعدگي مي‌باشد.
احتياط: مصرف اين دارو،در كودكان زير دو سال و در افراد با سابقه‌ی آلرژي غذايي و گیاهی منع شده‌است. نيز اين دارو را نبايد در زنان حامله و يا شيرده مصرف كرد. مقدار مصرف‌در افراد بالاي 65 سال بايد از مقادير كم شروع شده و ميزان مصرف به مرورافزايش يابد تا به حدّ افراد عادي برسد. در هر حال بايد زير نظر پزشك و با مشورت‌كارشناسان گياه درماني از نظر شناخت نوع گياه، مصرف شود.
; color:black style= لیش...
برچسب : نویسنده : فلاحتگر lish بازدید : 383 تاريخ : چهارشنبه 27 دی 1391 ساعت: 0:20